Με την κινητή βιβλιοθήκη στα βόρεια
γράφει ο Κώστας Ζαφείρης
Σήμερα, έριχνε ψιλή και χοντρή βροχή, όπως πηγαίναμε με την κινητή βιβλιοθήκη της «Βιβλιοθήκης Κοραής», κατευθυνόμενοι προς τα Καρδάμυλα. Η αφεντιά μου και ο Γ. ο οδηγός μας, απολαμβάναμε τη διαδρομή στις νοεμβριάτικες αποχρώσεις της. Το σκούρο χρώμα στον όρμο του Παντουκειούς, τα ζωγραφιστά σπίτια της Λαγκάδας, την ερημιά στη διασταύρωση με το Πιτυός, τα κοκκινωπά πεσμένα φύλλα όπως από τη Ράχη κατηφορίζαμε για το βορειοανατολικό μας κεφαλοχώρι. Κι ένα λαμπρό ουράνιο τόξο να στεφανώνει τις μακρινές κορφές.
Βρεθήκαμε στο σχολείο, στο γυμνάσιο και στα λύκεια και μας υποδέχτηκαν με χαμόγελα και ανοιχτή καρδιά οι εκπαιδευτικοί. Την περίμεναν την επίσκεψη της Κινητής Βιβλιοθήκης, είχε περάσει κοντά χρόνος από την προηγούμενη. Ένα ποτήρι κρύο νερό κι ένα κέρασμα ακαταμάχητο γλυκό πορτοκάλι από τη διευθύντρια («από τα πορτοκάλια του σχολείου μας»).
Μπήκα στην αίθουσα με τα παιδιά του Λυκείου να πω δυο λόγια πριν ανοίξουμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσει ο δανεισμός. Παιδιά δεκτικά, έξυπνα μάτια, ωραίες ερωτήσεις. Σύντομοι διάλογοι. Κι έπειτα το μικρό βανάκι άνοιξε τις πόρτες του για να υποδεχτεί τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες. Τα κορίτσια με συστολή και περίσκεψη, τα αγόρια –προφανώς- με περισσότερο χαβαλέ. Μου έκανε όμως εντύπωση μεγάλη με πόση χαρά μπήκαν αγόρια και κορίτσια κι έψαχναν τα ράφια. Και ακόμα περισσότερη με πόση ικανοποίηση –και με κουβέντα μεταξύ τους- δανείστηκαν βιβλία. Δυο νεαρές αναγνώστριες, συνειδητοποιημένες!, έψαχναν Διδώ Σωτηρίου, Άλκη Ζέη και άλλα με άποψη, τι καλύτερο;
Η επίσκεψη της κινητής βιβλιοθήκης έσπασε τη σχολική ρουτίνα για παιδιά και εκπαιδευτικούς. Ακόμα έδωσε στα παιδιά με την παρουσία μας εκεί το όμορφο αίσθημα ότι κάποιος τα νοιάζεται, κάνει 30 και 35 χιλιόμετρα για να τους πάει βιβλία. Εμείς τα κάποτε παιδιά της πόλης δεν την είχαμε ποτέ αυτή την αίσθηση. Κι επίσης ο δανεισμός των βιβλίων δίνει πολλά μαθήματα στα παιδιά: να πάρουν ελεύθερα και υπεύθυνα το βιβλίο που θέλουν, να το προσέξουν και να το σεβαστούν, να το ανταλλάξουν και να το συζητήσουν με τους συμμαθητές τους, να το επιστρέψουν στην ώρα του.
Για την ιστορία και μόνο. Η Βιβλιοθήκη Κοραής της Χίου ήταν από τις πρώτες στην Ελλάδα που είχε βιβλιοαυτοκίνητο, από το 1972! Η μνήμη του βιβλιοαυτοκινήτου είναι ακόμα ζωντανή στα χωριά μας κι η έλευσή του ακόμα συγκινεί. Με ακούραστους εργάτες όπως τον Κώστα Μεννή, τη Μαρία Μονιούδη και άλλους και άλλες που ζητώ συγγνώμη τώρα ξεχνώ. Τα τελευταία χρόνια με μεγάλη προσπάθεια της ίδιας της Βιβλιοθήκης, καθώς δεν υπάρχει προσωπικό, οι βιβλιοδιαδρομές γίνονται με εθελοντική προσφορά (με όλες τις απαιτούμενες προδιαγραφές βεβαίως) και με την ενεργό στήριξη του Συλλόγου Φίλων της Βιβλιοθήκης. Είναι ανάγκη απόλυτη να στελεχωθεί άμεσα η Βιβλιοθήκη μας με προσωπικό.
Για πολλούς ευνόητους λόγους κι έναν ακόμη σημαντικό: τα βιβλιοδρομολόγια να γίνουν τακτικά κ επαναλαμβανόμενα.
Αυτή είναι τελικά η αποστολή μιας βιβλιοθήκης, κι όχι πομφόλυγες αμφίβολων αποτελεσμάτων και αναμφίβολης έπαρσης. Να φέρνει το βιβλίο στα παιδιά, στο αύριο του κόσμου.
