του Στέλιου Κραουνάκη
Εκλογές έχουμε και τα ελεγχόμενα ΜΜΕ μαζί με τα εκλογικά επιτελεία των κυβερνητικών πολιτικών παίζουν το παιχνίδι τους με τον παραδοσιακό τρόπο που γνωρίζουν αρκετά καλά. Κατασκευάζουν ειδήσεις, ρυπαίνουν εγκεφάλους, χαλιναγωγούν συνειδήσεις, και κάνουν ότι μπορούν για να σπείρουν την παραίτηση και τον πανικό. «Καλά είμαστε, μην παραπονιόμαστε», «μη τραβάμε πολύ το σχοινί, μη σπάσει» συμβουλεύουν συνεχώς και επιμόνως. Ο κόσμος όμως, έστω κι έτσι, φαίνεται να αντιδρά και αυτό είναι που οι έχοντες και κατέχοντες φοβούνται πάνω από όλα. Έτσι, έχουμε από την μία μεριά την περίπτωση ιερέα, σε εκκλησία της Λέσβου την περασμένη Κυριακή, να καλεί από τον άμβωνα το ποίμνιο του να μαζέψει αλεύρι και ζάχαρη για να είναι προετοιμασμένο για τον κατακλυσμό που προφανώς θα ξεσπάσει μετά την επιδιαφαινόμενη επικράτηση του Σύριζα στις εκλογές, ενώ από την άλλη υπάρχουν και απλοί άνθρωποι που δεν έχουν καταφέρει να τους ποδηγετήσουν εντελώς. Παραθέτω μία χαρακτηριστική ιστορία βασισμένη σε δική μου προσωπική μαρτυρία.
Ο καιρός βροχερός, το κρύο τσουχτερό, η σόμπα τιγκαρισμένη, το καφενείο αδειανό. Δύο κτηνοτρόφοι στο τραπέζι δίπλα στη σόμπα, κουτσοπίνουν και καπνίζουν. Οι κουβέντες έχουν αποκλειστικό θέμα το κρύο, τις σπασμένες σωλήνες, τον πάγο και τους αέρηδες. Κάποια στιγμή μπαίνει ένας μεσήλικας, ο οποίος είναι τυλιγμένος με ένα παλτό μέχρι πάνω. Κλείνει την πόρτα με θόρυβο, χαιρετά τους κτηνοτρόφους και κατευθύνεται σε ένα τραπεζάκι στη γωνία, μόνος του, μακριά από τη σόμπα.
«Πολύ ζέστη στο χωριό σας, ε;» πετάει λίγο αμήχανα, μάλλον ειρωνικά, για να ξεκινήσει κουβέντα. Ξεκουμπώνει το παλτό και ο κτηνοτρόφος με τα μουστάκια προλαβαίνει να δει ότι φοράει κουστούμι και γραβάτα από μέσα. Ο καφετζής συνεχίζει τις δουλειές στην κουζίνα, ο νεοφερμένος φωνάζει να του φέρει ένα τσίπουρο. Οι κτηνοτρόφοι σταματάνε την κουβέντα μεταξύ τους, ο ένας διαβάζει μία ντόπια εφημερίδα και ο νεότερος ασχολείτε με το κινητό του. Ο καφετζής φέρνει το τσίπουρο με ένα μικρό μεζέ.
«Άντε να σε πληρώσω τώρα σε ευρώ γιατί μετά τις εκλογές θα ψάχνουμε για δραχμές» λέει ο νεοφερμένος με δυνατή φωνή συνεχίζοντας σε ειρωνικό τόνο. Ο Γιάννης ο καφετζής δεν λέει τίποτα, παίρνει τα χρήματα και επιστρέφει στην κουζίνα του.
«Στις εκλογές ψηφίζουμε Σαμαρά αλλιώς θα μας πετάξουν έξω από την Ευρώπη» συνεχίζει να φωνάζει, απευθυνόμενος στους κτηνοτρόφους. Ο μουστάκιας κατεβάζει την εφημερίδα και λέει αόριστα.
«Εγώ ψηφίζω αυτόν που μου δίνει δουλειά».
«Αυτό λέω κι εγώ» επιμένει ο νεοφερμένος, «Άμα μας πετάξουνε έξω από την Ευρώπη, κανένας δεν θα έχει δουλειά».
«Αυτά τα λες εσύ» του απαντάει ο μουστάκιας και ξανασηκώνει την εφημερίδα μπροστά στα μούτρα του.
Ο νεότερος αφήνει το κινητό στο τραπέζι και λέει πονηρά στο μουστάκια.
«Γιατί δεν ψηφίζεις χρυσή αυγή, να μην μας παίρνουν τις δουλειές οι ξένοι;» κοιτάζοντάς τον έντονα στα μάτια.
Ο μουστάκιας πιάνει το υπονοούμενο και χωρίς να αφήσει την εφημερίδα συνεχίζει το πείραγμα.
«Χρυσή αυγή θα ψηφίσω κι εγώ, όχι παίζουμε».
Ο καλοντυμένος νεοφερμένος ταράζεται.
««Γιατί ρε παιδιά να ψηφίσετε Χ.Α.; Αυτοί είναι υπόδικοι για εγκληματική οργάνωση. Εμείς είμαστε το κράτος και οι Ευρώπη μας θέλει. Τους άλλους όχι».
Οι κτηνοτρόφοι γελάνε ανενδοίαστα μπροστά του.
«Μη φοβάσαι και δεν την πετάμε εμείς τη ψήφο στα σκυλιά».
«Σε λίγο έρχεται η ανάπτυξη και όλα αυτά τα χαράτσια θα σταματήσουν, θα ανακάμψουμε» επιμένει ο καλοντυμένος.
Η πόρτα ανοίγει, μπαίνει μέσα ο Θωμάς, ένας νταβραντισμένος υπερήλικας χωρικός. Ο νεοφερμένος μαζεύεται, γυρίζει την καρέκλα του, όσο τον παίρνει, προς τον τοίχο. Ο Θωμάς κάθεται δίπλα στο μουστάκια και παραγγέλνει καφέ. Κοιτάζει τον καλοντυμένο απέναντι.
«Πάλι εδώ τριγυρνάς ρε και ψαρεύεις πελατεία; Μαύρο θα φάτε ό,τι κι αν κάνετε». Ο νεοφερμένος σηκώνεται από το τραπέζι μουρμουρίζοντας. «Αν ήρθες για κουβέντα» συνεχίζει ο Θωμάς «έχεις ν’ ακούσεις πολλά».
Είναι ήδη αργά, ο κομματικός παράγοντας έχει ανοίξει την πόρτα και έχει εξαφανιστεί από το καφενείο.
