Το 14ο μέρος του αφιερώματος του Βασίλη Αγιαννίδη στον Κάμπο της Χίου με τα σπίτια της οικογένειας Καστέλλη
Διαβάστε εδώ το εισαγωγικό σημείωμα του αφιερώματος
Η οικογένεια de Castello της Γένοβας αποτελεί κλάδο των υποκόμητων de Castro από τους οποίους προέρχονται και οι Zaccaria, πρώτοι δυνάστες της Χίου. O Francesco Castello έγινε κόμης το 1531 και ο γιός του, Luca, έγινε Δόγης της Γένοβας το 1605. Συγκαταλέγονται στους Ιουστινιάνες από το 1394, εποχή κατά την οποία μάλλον εγκαταστάθηκαν στη Χίο. Μέλη της οικογένειας ακολούθησαν στην Πελοπόννησο τους Βενετούς μετά την επανάκτηση του νησιού από τους Οθωμανούς το 1695. Από το 18ο αιώνα βρίσκονται στην Κωνσταντινούπολη όπου διατηρούν τον εμπορικό οίκο «Castelli & Agelasto» έως τα τέλη του 19ου αιώνα και διακρίνονται ανάμεσα στις εξέχουσες οικογένειες της πόλης. Εκτός από τον Κάμπο είχαν κτήματα στα Λιβάδια, στα Σκλαβιά και στη Μέσα Διδύμα. Σώζονται επίσης στο Βερβεράτο τα ερείπια του πύργου τους και η παλαιότερα κτητορική εκκλησία τους, αφιερωμένη στον Άγιο Κωνσταντίνο, αθλίως αναστηλωμένη και ανάμεσα σε οικοδομικά μπάζα και σκουπίδια. Η ιδιοκτησία περιήλθε αργότερα στην οικογένεια Calomati. Ο Ροδοκανάκης παραθέτει γενεαλογία της οικογενείας από το 1298 έως το 1695 ενώ στο διαδίκτυο εντοπίζεται γενεαλογικό δέντρο από τα μέσα του 16ου αιώνα έως σήμερα.
Ενδεικτική βιβλιογραφία: Philip Argenti, Libro d’Oro de la Noblesse de Chio, 1, London 1955, Γεωργίου Ζολώτα, Ιστορία της Χίου, 1 Β, Αθήνα 1923, Δημητρίου Ροδοκανάκη, Ιουστινιάναι-Χίος, Σύρος 1900, Angelo M.G. Scorza, Le Famiglie Nobili genovesi, Genova 1924.
1. Κάμπος. Αναφέρεται στη σελίδα 636 στον Κάμπο του Περρή, ανατολικά από το νούμερο 136 στο τοπογραφικό του Smith και νούμερο 171 στο τοπογραφικό του Ζολώτα.
2. Κάμπος. Αναφέρεται στη σελίδα 634 στον Κάμπο του Περρή, νότια από το νούμερο 162 στο τοπογραφικό του Smith, νούμερο 173 στο τοπογραφικό του Ζολώτα και νούμερο 31 στο φύλλο Ε΄ στο χάρτη του Μαστοράκη. Ο Ζολώτας σημειώνει πως τμήμα του κτήματος προς τα βορειοανατολικά ανήκε κάποτε στην οικογένεια Tubini. Αρχικά ιδιοκτησία Καστέλλη, κατόπιν Μέρμηγκα, μετά Στρίντζη και έπειτα Βαφειά.
