Μετανάστες
Κάθε μέρα σε σκέφτομαι μάννα μου, από τότε που φύγαμε κι ήρθαμε στην Ελλάδα.
Κάθε μέρα σε σκέφτομαι μάννα μου, από τότε που φύγαμε κι ήρθαμε στην Ελλάδα.
Αν τυχαίνει κι είσαι από αυτούς που τους αρέσει να περιπλανιούνται στα χιλιοκαμένα και έρημα πια βουνά του νησιού μας, σίγουρα έχεις συναντηθεί μαζί τους.
Είναι κάτι ταπεινές λίθινες κατασκευές, αληθινά κομψοτεχνήματα, κελύφη που τα εγκατέλειψε εδώ και χρόνια η ζωή.
Ξαπλωμένος στην κουκέτα του, πιέζει με το μαξιλάρι το πρόσωπο και σφίγγει τα μάτια, μήπως μπορέσει και γλυτώσει από τον βασανιστή πονοκέφαλο
Στο πατρικό μου σπίτι, ακούγαμε με τη μάνα μου την είδηση για την «κλοπή» στο θερμοκήπιο και μου αφηγήθηκε τα παρακάτω
Μήτσοοοοοο ρε Μήτσο πάλι το Φώτη δέρνουνε.
Το Νικολάκι που το φωνάζανε και κωλόμπρικο, μπήκε βιαστικά στο μαγερειό.
Αδελφούλα μου αγαπημένη γεια και χαρά σου.
Είμαι καλά και το αυτό εύχομαι και δια εσάς.
Ο Όλυμπος λοιπόν είναι ο Παρθενώνας της Ελληνικής φύσεως
Πετάς τα ρούχα απεκδυόμενος όλες τις σκέψεις, όλες τις έννοιες, ότι σε βασανίζει και σε στενοχωρεί και βουτάς με το κεφάλι κατακόρυφα στην σμαραγδένια δροσιά