Βγαίνω από το νερό και ξαπλώνω στην άμμο. Κλείνω τα μάτια. Τα τσίνορά μου στις άκρες κρατάνε το αλάτι του Ατλαντικού, εδώ κάτω από το άλλο μισό του ουρανού. Είμαι ακόμα όμορφη -για την ηλικία μου- όπως λένε. Μια όμορφη γριά.

Καπνός βαρύς κι ασήκωτος
Εκ προοιμίου ύποπτος
Μπήκε βαριά στο καφενείο
Κι ούτε που σήκωνε αστείο

Μνήμη Κούλας Ταμκατζόγλου

Έρημα και μόνα στέκονται τα γλυπτά απάνω στα βάθρα τους και κοιτούν

Οι τοίχοι μιλούν, γελούν, ερωτεύονται. Με τους κρεμασμένους πίνακες. Με το ντουλάπι όταν ανοίγει τις πόρτες του,
με το έντομο στο περβάζι.

Ήπιε βυσσινάδα στον «Ουράνιο κήπο» (καλοκαίρι των 32 χρόνων του).