Οι μελέτες του αρχιτέκτονα Ιωάννη Δεσποτόπουλου
Η εκλογή του Λεωνή Καλβοκορέση στο αξίωμα του δημάρχου Χίου το 1929, συνδέθηκε με προσπάθειες εκσυγχρονισμού της πόλης.
Η εκλογή του Λεωνή Καλβοκορέση στο αξίωμα του δημάρχου Χίου το 1929, συνδέθηκε με προσπάθειες εκσυγχρονισμού της πόλης.
Πως βρέθηκε αυτό το παράξενο κτίριο στο κέντρο της πόλης;
Τον Ιούλιο του 1949, ενώ στην υπόλοιπη χώρα συνεχιζόταν ο εμφύλιος σπαραγμός, στη Χίο εκδηλώθηκε ένας ισχυρότατος σεισμός, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να ξαναζήσουν τις συνέπειες του “Χαλασμού” του 1881.
Η συντήρηση ενός έργου τέχνης όπως το ανάγλυφο με τους θυρεούς των Ιουστινιάνι (Justiniani) χρειάζεται ειδική μεταχείρηση, αφού πρέπει να ακολουθηθεί συγκεκριμένος τρόπος αντιμετώπισης, λόγω της αρχαιότητας και της ιστορικής του σημασίας και όχι ως ένα απλό μάρμαρο, όπως ίσως να νομίζουν κάποιοι συμπολίτες μας.
Ένα ακόμα σημαντικό κτίριο της εποχής του Μεσοπολέμου βρίσκεται στη κεντρική προκυμαία του λιμανιού, στη συμβολή της Αιγαίου με την Ομήρου. Είναι το ξενοδοχείο Πελιναίο, ένα από τα ψηλότερα προπολεμικά κτίρια της προκυμαίας κι εκείνο όπου εύκολα αναγνωρίζονται τα χαρακτηριστικά του Μοντέρνου Κινήματος, όπως διαμορφώθηκε στην Ελλάδα, τη δεκαετία του 30.
Οι αγώνες με μηχανές ή αυτοκίνητα αν και είναι γνωστοί ως «μηχανοκίνητος αθλητισμός». Αν και έχουν λάβει την ονομασία αυτή δεν παρουσιάζουν τα στοιχεία εκείνα, ωστε να συμφωνούν με τη κλασική έννοια του όρου αθλητισμός, δηλαδή «τη συστηματική σωματική καλλιέργεια και δράση με συγκεκριμένο τρόπο, ειδική μεθοδολογία και παιδαγωγική με σκοπό την ύψιστη σωματική απόδοση, ως επίδοση σε αθλητικούς αγώνες, στο αθλητικό και κοινωνικό γίγνεσθαι»
Οι μύλοι των Ταμπάκικων, διαφέρουν από τους λοιπούς μύλους του νησιού, όχι σε τόσο σε μορφολογικά χαρακτηριστικά-αν και υπάρχουν κι εδώ κάποιες διαφορές- μα σε χρήση. Η κατασκευή τους συνδέεται με τα γειτονικά ταμπάκικα και χρησιμοποιούνταν για την άλεση βελανιδιού, πέτικα (φλοιός πεύκου) σχοινόφυλλου και άλλων υλικών, που χρησιμοποιήθηκαν για την δέψη των δερμάτων
Η κεντρική προκυμαία του λιμανιού της Χίου, διατηρεί ανέπαφη σχεδόν την προπολεμική της όψη, αφού τα κτίριά της διασώθηκαν από τη μανία κατεδάφισης και ανοικοδόμησης απρόσωπων πολυόροφων κτιρίων των δεκαετιών 60 – 70. Η εικοσαετία αυτή ήταν η πλέον καταστροφική για το δομημένο περιβάλλον της πόλης μας, αφού έχασε μέγαλο μέρος των παραδοσιακών κτιρίων της.
Η είσοδος της τοπικής αυτοδιοίκησης πανελλαδικά σε προεκλογική περίοδο, είναι συνδεδεμένη με μικρές αναπλάσεις. Έργα που βελτιώνουν την όψη σημείων των δήμων, μα όχι και τόσο αναγκαία, όταν χρονίζει η επίλυση σημαντικών προβλημάτων. Τέτοιες δράσεις θεωρούνται από τους δημοτικούς άρχοντες ικανές, να ευνοήσουν στο παρά πέντε την απερχόμενη δημοτική αρχή με λίγες ακόμα ψήφους, εφόσον είναι ξανά υποψήφια.
Συνεχίζοντας την παρουσίαση σημαντικών κτιρίων της εποχής του Μεσοπολέμου στη πόλη μας, στη παρούσα δημοσίευση αναφερόμαστε σε ένα από τα ομορφότερα και πολύ-φωτογραφημένα κτίρια. Το κτίριο της Εθνικής Τράπεζας της οδού Κανάρη.