50 Καρυές
«To χωριό μας χτίστηκε την εποχή της νέας Μονής εδώ έμεναν μαστόροι και εργάτες από πολλές περιοχές γι’ αυτό και τα επίθετά μας δεν είναι Χιώτικα»
«To χωριό μας χτίστηκε την εποχή της νέας Μονής εδώ έμεναν μαστόροι και εργάτες από πολλές περιοχές γι’ αυτό και τα επίθετά μας δεν είναι Χιώτικα»
Η μικρή περίκλειστη πλατεία είναι από τις πιο όμορφες νησιώτικες πλατείες, μικρά μπαλκόνια γύρω γύρω, την εποχή που κατοικούνταν όλα μπορούσαν να μιλήσουν από το σπίτι τους, όλοι σε όλους.
Κατηφορίσαμε, παρά την εγκατάλειψη, την απουσία ανθρώπων και τον θόρυβο από τις ανεμογεννήτριες, η αίσθηση είναι πολύ όμορφη. Μικρά πέτρινα σπίτια χωρίς σοβά με κομψές ξύλινες πόρτες, ερείπια πια τα περισσότερα.
Πάνω από την σιδερένια πόρτα γράφει «ΑΝΗΓΕΡΘΕΙ ΔΑΠΑΝΑΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΕΝ ΕΤΟΙ 1958». Στην άκρη του οικοπέδου είναι οι τουαλέτες και μια μικρή αποθήκη, με τη σημαία και την πινακίδα «ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΡΥΠΩΝ».
Ησυχία στο χωριό, δεν συνάντησα άνθρωπο, παρόλο που μπορούσα να διακρίνω ίχνη ανθρώπινης παρουσίας
Τα λουτρά σε συνδυασμό με τα εξαιρετικά μονοπάτια προς τους γύρω οικισμούς μπορούν να φέρουν ηπιότερο και ποιοτικότερο τουρισμό στο νησί αλλά και στα απομακρυσμένα από την πόλη χωριά της Αμανής
Τον Σεπτέμβρη ξεκίνησα να φωτογραφίζω και να δημοσιεύω κάθε Σάββατο στην «Απλωταριά», σε τούτη τη στήλη, φωτογραφίες και μικρά κείμενα για τα χωριά της Χίου
«Αν έχεις χρόνο κάτσε να σου πω την ιστορία του χωριού». Κάθησα, αφηγήθηκε σα να έχει ζήσει τα γεγονότα· δεν ξέρω τι από αυτά είναι ιστορικά τεκμηριωμένο και τι μυθοπλασία αλλά μάλλον δεν έχει σημασία
«Τι φωτογραφίες ήρθες να βγάλεις; Τι έκανες εκεί πάνω; Έβγαλες τα σπίτια, ε; για να τους τα δείξεις κάτω ότι έχουμε άδεια σπίτια, να μας φέρουν τους πρόσφυγες»
«Ο πατέρας μου, ο Στέλιος Λεωνής –τώρα είναι εκατό χρονών– έχει γράψει ένα βιβλίο και πολλά άρθρα, για την ιστορία του χωριού και όλης της Αμανής. Εγώ μεγάλωσα στο χωριό, στο σχολείο ήμασταν τριάντα πέντε παιδιά. Έλα να σε κεράσω ένα μπουκαλάκι κρασί»