γράφει ο Τέλης Τύμπας
Οι της οικολογικής και κινηματικής αριστεράς της Χίου, της αριστεράς που δεν εμπνέεται από το σοβιετικό καθεστώς αλλά την ιστορία των αγώνων και των κατακτήσεων των εργαζομένων στις δυτικές κοινωνίες, δικαιώνονται τελικά και στην πρόβλεψη ότι από την υψηλή ρητορική (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και εντέλει και ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) για (1) αστραφτερά πλοία (όπως ο Αίολος Κεντέρης), (2) σωτήριες γραμμές (όπως αυτή που θα συνέδεε τα Μεστά με τη Ραφήνα) και (3) φανταιζί λιμάνια (όπως το νέο αυτό αυτό στο Κοντάρι που προωθούσε ο πρώην δήμαρχος Χίου ή το λαμπερά ανακαινισμένο υπάρχον λιμάνι που παρουσιάστηκε στα χαρτιά πανηγυρικά από τον νυν δήμαρχο Χίου αλλά γρήγορα ξεχάστηκε και μετατέθηκε σε ένα πολύ μακρινό μέλλον), θα ξεμείνουμε τελικά, για καιρό, με το χειρότερο στην ακτοπλοϊα: πανάκριβα εισιτήρια και, όπως ανακοινώθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, πλοία όπως το «Νήσος Σάμος». Ένα πλοίο που θα είναι μόνιμο στη γραμμή της Χίου για πέντε ακόμη χρόνια, ενώ θα διανύει την τέταρτη δεκαετία του βίου του. Με ότι αυτό σημαίνει. Ένα πλοίο του 1988, παρατημένο σχεδόν κάποτε στο λιμάνι της Πάτρας, το οποίο θα έμπαινε, προσωρινά υποτίθεται, στη γραμμή του Βορείου Αιγαίου.
Όπως δικαιώνονται στην πρόβλεψη ότι ο περιφερειακός στον Παρθένη που σχεδίασε επιπόλαια η προηγούμενη δημοτική αρχή και ξεκίνησε με απερισκεψία η παρούσα δεν θα χρειαζόταν ένα χρόνο για να ολοκληρωθεί αλλά μία τουλάχιστον δημαρχιακή θητεία (και βλέπουμε αν και πως θα τελειώσει και με ποιον τρόπο θα χρησιμοποιηθεί). Όπως δικαιώνονται στο ότι κάποια φράγματα θα χρειάζονται σοβαρή επισκευή λόγω φθορών από το χρόνο ενώ δεν έχει καν ολοκληρωθεί η κατασκευή τους. Όπως επιπλέον δικαιώνονται στο ότι η πρόταση της Iberdola που θα έκανε τη Χίο και το υπόλοιπο Βόρειο Αιγαίο κάτι σαν την Πτολεμαϊδα αφορούσε κερδοσκοπίες και πολιτικαντισμούς και όχι ενδιαφέρον για την πράσινη ενεργειακή ανάπτυξη του νησιού. Όπως τέλος δικαιώνονται στο ότι αντί να έχουμε, από χρόνια, με δημόσιο και διαφανή σχεδιασμό, μια προσαρμοσμένης κλίμακας δημοτική μαρίνα στο κεντρικό λιμάνι, περιμένουμε ακόμη να μάθουμε το τι σχεδιάζει αδιαφανώς το αδιάφορο για τα συμφέροντα της Χίου ΤΑΙΠΕΔ (αρχικά των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, σήμερα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) ως προς την παραχώρηση της δημοτικής μαρίνας στο Καστέλο και την αξιόλογη χερσαία ζώνη που αυτή περιλαμβάνει.
Νομίζω ότι η οικολογική και κινηματική αριστερά του νησιού, απέναντι διαχρονικά και σήμερα σε άγνοιες και ψέμματα (κυβερνητικών, αιρετών, διαπλεκόμενων ΜΜΕ), έχει κερδίσει το δικαίωμα να είναι επιφυλακτική για όσα υπογράφτηκαν την περασμένη εβδομάδα σε ένα «μνημόνιο» για το αεροδρόμιο. Ένα αεροδρόμιο για το οποίο κάθε λογικός άνθρωπος θα ήθελε να γίνει ότι περισσότερο θα ήταν ρεαλιστικά εφικτό. Αλλά και έχει κάθε λόγο να ανησυχεί όταν αντί για τη μέγιστη ρεαλιστικά παρέμβαση επικρατεί μια πολιτικάντικη και κερδοσκοπική πλειοδοσία, στο πλαίσιο της οποίας παρουσιάζονται ως επιτεύξιμα εν μία νυκτί ακόμη και έργα που θα έπρεπε να είχαν από χρόνια μελετηθεί διεξοδικά, γιατί μπορεί να αποδειχθούν και εξόχως προβληματικά. Όπως αυτά που αφορούν το μπάζωμα της θάλασσας. Τα ρευστά δεν τιθασεύονται εύκολα, δεν συγχωρούν. Σε ένα νησί με φράγματα που δεν τελειώνουν, με ποταμό που εκδικείται ήδη για την κάλυψή του με δρόμο, μήπως θέλει μια παραπάνω προσοχή ένα έργο που προϋποθέτει επιτυχία και βιωσιμότητα στο μαζικό μπάζωμα της θάλασσας;