Πέτα του διαβόλου τα πράμματα
Uranya η πρώτη μας τελεόραση, στο σπίτι που ενοικιάζαμε στα Ταμπούρια, κοντά στην Κοπή, τότε που μας επήρανε οι γονιοί από το χωριό και μας επήανε στην πρωτεύουσα για πιο καλά…
Author: Η ΑΛΙΚΟΥΝΤΙΣΗ
Η ΑΛΙΚΟΥΝΤΙΣΗ
Γελά και ξεγελά
Αν σε πειράξουνε, μαύρο φίδι που τους ήφαε
Παιδιά δεν ήκαμες, όμως ετούτα τα πατούμενα, ήσκυψες και τα ’πιασες, ήνιωσες τα μίλια που εκάμανε τα ποδαράκια που τα φορούσανε…
Ε ντρεπούστενε κομμάτι…
Εν αφήνουνε τους αθρώπους να τρώνε μέσα στα σπιτάκια γιατί έτσι λέει ο κανονισμός…
Άξιζε η χρονιά που πέρασε
Επεράσανε οι σχόλες… Πάνε τα Χριστούγεννα, πάει ο παγιός ο χρόνος άδειασε κι η πιατέλα με τις δίπλες…
Χρονιάρες μέρες
Θα μπορέσει ξανά ποτέ να σιάξει χαλουάδες, μουχαλεμπί και μπακλαβάδες;
Μέρες που ’ναι
Με καλή θέληση κι αγάπη όλα γινούντενε, με ευγένεια η πιο πικρή κουβέντα γίνεται γλυκιά κι υποφερτή…
Κάμε το καλό και ρίχτο στο γιαλό
Τα μπράβο κι οι επαίνοι, σε τέτοια πράμματα δε χωρούνε… το καλό δε θε φιέστες, δημοσιογράφους, φωτογράφους, παναήρια, παστέγια και φυστικοπάστελα… Θε ησυχία…
Nτροπής πράμματα
Oh, you can not give anything… Δεν μπορείτε, κυρία μου, να περάσετε… Δεν επιτρέπεται, δεν δίνομε φαί… γιατί κάμνουνε σκουπίδια…
Η αθρωπιά βραβεία δε θε
Ήπιασες το τελέφωνο να πάρεις τον Μοθένα και τη Ζεχρά, να δεις που βρισκούντενε, είναι στην Ειδομένη; Εφτάσανε; Επεράσανε; Οι ειδήσεις είναι αποκαρδιωτικές… Εκλείσαν τα σύνορα…
Ο θρήνος είναι ίδιος…
Ίντα σημασία αν η μάνα είναι μουσουλμάνα ή χριστιανή… αν το παιδί της το παίρνει ο Αλλάχ ή ο Χριστός… Το μοιρολόι της μάνας είναι ίδιο…