Ευτυχώς που οι νέοι της Γαλλίας δεν ακούνε πια
Και μιας και ξεκινάει αύριο το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, ας αφουγκραστούμε το σύνθημα που πλανάται μέρες τώρα στους δρόμους της Γαλλίας «αγαπάμε την μπάλα αλλά περισσότερο αγαπάμε τη ζωή!»
Και μιας και ξεκινάει αύριο το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, ας αφουγκραστούμε το σύνθημα που πλανάται μέρες τώρα στους δρόμους της Γαλλίας «αγαπάμε την μπάλα αλλά περισσότερο αγαπάμε τη ζωή!»
Στις 11 Ιουνίου θα εγκαινιαστεί ένα σημαντικό έργο για τη Χίο στον τομέα της ιστορίας και του πολιτισμού. Δεν είναι άλλο από το Μουσείο Μαστίχας.
Επιστολή του Γερμανού καθηγητή Werner Rutz προς τον Δήμαρχο και τον Αντιπεριφερειάρχη Χίου. Τι λέει για το νησί μας, που θεωρεί ότι πλεονεκτεί η Χίος έναντι άλλων προορισμών και τι συμβουλές δίνει για την προσέλκυση τουριστών
Πως το είπατε αυτό; Να καθίσουμε λέει να ασχοληθούμε με τις πεταλούδες και τις σαυρούλες της Χίου; Να τρέξουμε με τις φωτογραφικές να προλάβουμε τις ορχιδέες πριν μαραθούν. Πάτε καλά;
Η ιστορία είναι υπεύθυνη για το σήμερα. Η ιστορία διαχώρισε λαούς, φυλές και ράτσες. Η ιστορία έφτιαξε τους χάρτες, τον κόσμο ολόκληρο.
Το κεντρικό λιμάνι της Χίου δεν το έχει ελευθερώσει δυστυχώς κανείς ακόμη
Κάποιοι δάσκαλοι μπορεί να μην ήταν οι αγαπημένοι σου. Καθώς περνούν τα χρόνια ωστόσο, διαπιστώνεις ότι σε σημάδεψαν και σου έμειναν αξέχαστοι.
Στην αρχή ήταν η Σένγκεν, ο φράχτης στον Έβρο, ύστερα η Frontex, οι πνιγμοί στο Αιγαίο, το ΝΑΤΟ, οι νέοι φράχτες, η ανάπτυξη στρατευμάτων στον «βαλκανικό διάδρομο», οι θάνατοι στους χειμάρρους. Ο Γ. Τσιάκαλος ανατέμνει την ιστορία της «διαχείρισης των συνόρων» και καταλήγει: «Υπάρχει κανείς που να είναι τόσο αφελής πολιτικά ώστε να θεωρεί ότι όλα αυτά αποτελούν κάτι το κανονικό, για το οποίο δεν χρειάζεται ν’ ανησυχεί;
Μία είναι η διέξοδος: επιστροφή στην απόλυτη τήρηση της Σύμβασης της Γενεύης, σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα, συμπαράσταση στα θύματα των πολέμων και της πείνας».
Κυριακή πρωί, στην Επάνω Σκάλα, στον προσφυγικό συνοικισμό της Μυτιλήνης
Για όσους έζησαν από τα μέσα το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο το περίεργο δεν είναι ότι έκλεισε, αλλά το πως κατόρθωσε να παραμείνει ανοιχτό όλα αυτά τα χρόνια!