Μαμά γιατί;
Το Σάββατο βγήκα έξω στο πεδίο γεμάτη όνειρα και ελπίδες, για συναντήσεις όμορφες με τους φτερωτούς μου φίλους… Δυστυχώς όμως με το καλημέρα βρέθηκα μπροστά σε μια σκοτωμένη Ορτυκομάνα (Crex crex).
Το Σάββατο βγήκα έξω στο πεδίο γεμάτη όνειρα και ελπίδες, για συναντήσεις όμορφες με τους φτερωτούς μου φίλους… Δυστυχώς όμως με το καλημέρα βρέθηκα μπροστά σε μια σκοτωμένη Ορτυκομάνα (Crex crex).
Ξεκίνησε λίγο σαν αστείο: «Και στην αιώρα τι διαβάζεις δηλαδή;». Και μετά αναλογιστήκαμε τρία-τέσσερα ανάλογα παραδείγματα, κάτι σαν πρόβα διακοπών, βάλαμε κι άλλους κι άλλες στο κόλπο – να σκεφτεί ο καθένας από ένα βιβλίο για ιδιαίτερες θερινές περιστάσεις – και το αποτέλεσμα ακολουθεί.
Ένας σκαραβέος του 1970, ένα περίτεχνο ποδήλατο, τα ράσα του παπά-Μανώλη, ένα ξεχασμένο από το χρόνο βενζινάδικο και κυρίως το μεράκι μια παρέας 10 ανθρώπων, δημιούργησαν μια ταινία για τον έρωτα και τη ζωή με φόντο τις λαλάδες της Χίου
Παραμύθι της Φρόσως Χατόγλου βασισμένο σε έργα του ζωγράφου Δημήτρη Γέρου, στον οποίο ανήκει και ο τίτλος
του Βαγγέλη Χαρίτου Κι όμως, στη Χίο υπάρχουν λιθόκτιστα γεφύρια. Μπορεί να μην ενώνουν τις απόκρημνες όχθες μεγάλων ποταμών όπως
Πρωτότυπος αθηναϊκή μυθιστορία (1893) του Κωστή Νεαπολίτη – Ένα λαϊκό μυθιστόρημα
«Βρίσκεις στην Χίο πουλιά; Έλα τώρα τα τραβάς στην Θεσσαλονίκη και μας τα παρουσιάζεις για Χιώτικα…»
Ξαφνικά μοιάζει το ενδιαφέρον για το εγκαταλελειμμένο “Ξενία” να αναθερμαίνεται
Ο Γιώργος Μαστοράκης και ο Μίμης Μουτσάτσος συζητούν με την Μαρκέλλα Σπανού για τις πρώτες προβολές ταινιών στη Χίο και τα πρώιμα χρόνια της Κινηματογραφικής Λέσχης Χίου
Δύο συλλογές ποιημάτων του Αντώνη Λάρδα